ကၽြန္မ ရဲ႕
ကုိယ္တိုင္ေရး ပံုၿပင္ေလးတစ္ပုဒ္ပါ။ ကၽြန္မက ပံုၿပင္ေတြထဲက ေန တစ္ဆင့္
ကေလးတုိ႕ကုိ စိတ္ႏွလံုးနူးညံ့လာေအာင္လို႕ သင္လုိ႕ရတယ္လို႕ ယံုပါတယ္။
သားဖတ္ဖို႕ အတြက္ တာ၀န္ယူမွဳ နဲ႕ပတ္သတ္တဲ့ပံုၿပင္ေလးတစ္ပုဒ္ေရးဖုိ႕
ေတြးမိရာကေန ကၽြန္မေရးမိတာပါ။ အေတြး၊ စိတ္ကူးစိတ္သန္းအားလံုး
ကၽြန္မကုိယ္တုိင္ၿဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေၾကာင္းမွ မွီၿငမ္းထားတာမပါပါဘူး။
တစ္ခါတံုးက၀က္၀ံေလးတစ္ေကာင္ရယ္၊ၾကြက္ေလးတစ္ေကာင္ရယ္ဟာသေဘာၤၾကီးတစ္စီးနဲ႕ခရီးထြက္လာၾကတယ္။သူတို႕ရဲ႕ေဖေဖ၊ေမေမေတြလည္းပါတာေပါ့။ သေဘာၤေပၚမႇာကလူူၾကီးေတြခ်ည္းပဲ။ ကေလးဆုိလို႕ ၾကြက္ေလးနဲ႕၀က္၀ံေလးပဲပါတာမို႕ သူတို႕ႏႇစ္ေယာက္က မၾကာခင္မႇာဘဲ သူငယ္ခ်င္းေတြၿဖစ္သြားၾကတယ္။ သေဘာၤၾကီးေပၚမႇာ သူတို႕ႏႇစ္ေယာက္တူတူပုန္းတမ္းကစားၾက၊အရုပ္ဖြက္တမ္းကစားၾကနဲ႕စံုေနေအာင္ကစားၾကတယ္။ သေဘာၤၾကီးနဲ႕ပင္လယ္ထဲခရီးထြက္ရတာ ပ်င္းစရာေကာင္းေပမယ့္ သေဘာၤေပၚမႇာကစားမယ့္ သူငယ္ခ်င္းအေဖၚရႇိတာမုိ႕သူတို႕သိပ္ေပ်ာ္ၾကတယ္ေပါ့။ တစ္ရက္သူတို႕ႏႇစ္ေယာက္ ကစားမယ္္ဆုိၿပီး အိပ္ရာကထေတာ့ သေဘာၤၾကီးေပၚကလူေတြအကုန္လံုး ေၾကာက္လန္႕တၾကားၿဖစ္ေနတာကို သူတုိ႕ ေတြ႕လုိက္ရတယ္။ ေကာင္းကင္ၾကီးဟာဟိုးအရင္သူတို႕ေတြ႕ဖူးေနသလုိအၿပာေရာင္ၾကီးမဟုတ္ေတာ့ဘဲ လူၾကီးေတြ ေဒါသထြက္ လုိ႕ မ်က္ႏႇာၾကီးနီေနသလိုမ်ဳိးနီရဲေနတယ္။ ဘာၿဖစ္လို႕ပါလိမ့္လုိ႕သူတို႕ ေတြးေနတံုးမႇာပဲ ၀ူး၀ူးေ၀ါေ၀ါဆိုတဲ့ အသံေတြနဲ႕အတူေလေတြတုိက္လာပါေရာ။
၀က္၀ံေလးနဲ႕ၾကြက္ကေလးဟာသူတို႕ကစားေနတဲ့အရုပ္ေလးေတြကိုခ်ၿပီးေလေတြတ၀ုန္း၀ုန္းတုိက္ေနတာကိုေၾကာက္လန္႕တၾကားနဲ႕ၾကည့္ေနမိတယ္။ သေဘာၤေပၚက လူၾကီးေတြလညး္အကုန္လံုးအလုပ္႐ွဳတ္ ေနၾကတာေပါ့။ သူတို႕ေရႇ႕ကေန သူတို႕ကုိေက်ာ္ခြၿပီး အေၿပးအလႊားသြားေနၾကတဲ့လူၾကီးေတြကို လုိက္ၾကည့္လုိက္ ေလေတြတ၀ုန္း၀ုန္း တိုုက္ၿပီး၊ လႇဳိင္းလံုးၾကီးေတြၿမင့္တတ္လာတာကို ၾကည့္လုိက္နဲ႕ သူတို႕အံၾသေၾကာက္လန္႕ ေနတံုးမႇာပဲ..အိမ္ေလာက္ၾကီးရႇိတဲ့လႇဳိင္းလံုးၾကီးကသူတို႕သေဘာၤၾကီးကိုဖံုးလႊမ္းသြားေတာ့တယ္။
သူတို႕သတိရလုိ႕ၾကည့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မႇာေတာ့သူတို႕ဟာကြၽန္းေလးတစ္ကြၽန္းေပၚကိုေရာက္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ကြၽန္းကေလးကကြၽန္းကေလးသာဆိုတယ္ ဘုရားပြဲက်င္းပေနသလိုမ်ဳိးပဲ။ မီးေရာင္စံုေတြတဖ်ပ္ဖ်ပ္နဲ႕။ လူေတြကလည္း အ၀တ္အစားလႇလႇပပ၊ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေတြနဲ႕ေပါ့။ အုိ..မုန္႕ဆိုင္ေတြ၊အရုပ္ဆုိတာလည္းအမ်ားၾကီးပဲတဲ့။သူတို႕လညး္သိပ္ေပ်ာ္သြားတာေပါ့၊ဗုိက္ကလည္းဆာေနၿပီးကိုး။မုန္႕သြားစားမယ္ဆုိၿပီးသူတို႕ထလုိက္တဲ့အခ်ိန္မႇာပဲ သူတုိ႕မႇာမုန္႕၀ယ္စားစရာပိုက္ဆံမရႇိတာကို သတိရမိၿပီး ႏႇစ္ေယာက္လံုး၀မ္းနည္းသြားၾကတယ္။
'' ငါတုိ႕မႇာမုန္႕၀ယ္စားစရာပိုက္ဆံလည္းမရႇိဘူး''လို႕ၾကြက္ေလးကစိတ္ညစ္ၿပီးေအာ္ေၿပာလုိက္တယ္။
''ဗိုက္ဆာလုိက္တာ'' လုိ႕၀က္၀ံေလးကလည္းေၿပာလုိက္တယ္။
"ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္လာကြာငါတုိ႕ေလွ်ာက္ၾကည့္ရေအာင္'' လုိ႕၀က္၀ံေလးကေၿပာၿပီးသူတုိ႕ဆုိင္တန္းေတြဘက္ေလွ်ာက္သြားၾကတယ္။
ယုန္မၾကီးတစ္ေကာင္ေရာင္းတဲ့မုန္႕ဟင္းခါးနံ႕ကေမႊးေနတာပဲ။ဆိတ္ဦးဦးေရာင္းတဲ့ေၿပာင္းဖူးေပါက္ေပါက္ဆုတ္အနံ႕ကေထာပတ္နံ႕သင္းေနတာပဲ။ေဟာ..ဟုိနားကေရခဲမုန္႕ဆိုင္ကေရာ...ငါတုိ႕စားခ်င္လုိက္တာ လုိ႕ ၀က္၀ံေလးနဲ႕ၾကြက္ေလးက သူတို႕ဖာသာေၿပာရင္းေလွ်ာက္လာၾကတယ္။
''ေဟ့ၾကည့္စမ္းပါဦး..မုန္႕ေလေပြၾကီးကို'' လုိ႕၀က္၀ံေလးကၾကြက္ေလးကိုလႇမ္းၿပီးေၿပာလုိက္တယ္။
'' အုိ..ငါၿမင္ဖူးတဲ့အထဲမႇာအၾကီးဆံုးၾကီးပဲ''
''ေကာက္ညႇင္းေပါင္းကလညး္အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းနဲ႕ကြ''
''ေကာက္ညႇင္းက်ည္ေတာက္ၾကီးကေရာ..တကယ့္ဧရာမအၾကီးၾကီးပဲ''
သူတို႕ေတြဟာမုန္႕ဆုိင္ေတြကိုတစ္ဆိုင္ၿပီးတစ္ဆိုင္ၿဖတ္ေက်ာ္ရင္းသူမ်ားေတြပလုတ္ပေလာင္းစားေနတာကိုေငးၾကည့္ေနၾကတယ္။
သူတို႕ေငးၾကည့္ေနတံုးမႇာပဲ.. ေရခဲေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းကိုပါးစပ္ကေနစီးက်ေနေအာင္ လ်က္လာတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ကလမ္းအလယ္ေကာင္မႇာ ဘယ္သူစည္းမဲ့ကမ္းမဲ့လႊင့္ပစ္ထားမႇန္းမသိတဲ့ ငႇက္ေပ်ာခြံ တစ္ခုုကုိ တတ္နင္းမိၿပီးေခ်ာ္လဲပါေလေရာ...။
ၾကြက္ကေလးက''ေဟာ''လို႕ေအာ္လိုက္ရင္းၿဖတ္ခနဲဆိုကေလးေလးအနားကုိေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။၀က္၀ံေလးကေတာ့ၾကြက္ေလးလိုအေၿပးမၿမန္တာမို႕ကေလးေလးေခ်ာ္လဲတာကိုသြားမထူမိဘဲေငးၿပီးၾကည့္ေနမိတယ္။
''ညီေလးထထ..မငုိနဲ႕တိတ္တိတ္'' လို႕ ကေလးေလးကိုေၿပာၿပီးဆြဲထူေပးပါတယ္။ ကေလးရဲ႕ ေဘာင္းဘီမႇာ ေပေနတဲ့ ဖံုေတြကုိ ၾကြက္ကေလးက ခါေပးတယ္။ ၿပီးေတာ႔ ႀကြက္ကေလးဟာ လမ္းေပၚကငႇက္ေပ်ာခြံကုိယူၿပီးသူမ်ားေတြတတ္နင္းမိမႇာစုိးလုိ႕ဆိုၿပီး လမ္းေဘးက အမႇဳိက္ပံုးထဲကိုသြားပစ္ လုိက္တယ္။
ကေလးကုိအငုိတိတ္ေအာင္ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီးၾကြက္ကေလးနဲ႕၀က္ေလးလမ္းဆက္ေလ်ာက္လာတံုးမႇာပဲလမ္းမႇာေတြ႕တဲ့မုန္႕ဆိုင္္ေတြကေန '' ၾကြက္ကေလးလာပါ..ၾကြက္ကေလးလာပါ'' လုိ႕ေခၚလုိက္တဲ့အသံေတြကို ၾကားလုိက္ရေတာ့တာပါပဲ။ ၾကြက္ေလးလဲအံအားသင့္ၿပီးေၾကာင္ၾကည့္ေနတံုးမႇာပဲ မုန္႕ေလေပြဆိုင္က မုန္႕သည္ၾကီးက မုန္႕ေလေပြ အၾကီးၾကီးတစ္ခ်ပ္ကိုၾကြက္ကေလးလက္ထဲလာထည့္တယ္။
"ကၽြန္ေတာ့္မႇာေပးစရာပိုက္ဆံမရႇိဘူး''လို႕ၾကြက္ေလးကေၿပာေတာ့မုန္႕သည္ၾကီးက'' ဒီကြၽန္းမႇာပိုက္ဆံမလိုဘူးကြ၊မင္းဟာၾကင္နာစိတ္ရႇိၿပီးကူညီတတ္တဲ့ေကာင္ေလးမို႕မင္းဟာကြၽန္းေပၚကၾကိဳက္တဲ့မုန္႕ဆိုင္မႇာၾကိဳက္ရာစားလုိ႕ရသြားၿပီ”
လို႕ေၿပာလုိက္ပါေရာ..။ၾကြက္ကေလးလဲအံၾသသြားၿပီး
''ဒါဆုိကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေရာ...''လို႕ေမးလုိက္တာေပါ့။ မုန္႕သည္ၾကီးက ၀က္၀ံေလးကိုလႇည့္ၾကည့္ၿပီး ''သူကဘာမႇမႇမလုပ္ရေသးပဲ''လို႕ အသံၾသၾကီးနဲ႔ေၿပာလိုက္တယ္။
၀က္၀ံေလးကသူ႕သူငယ္ခ်င္းၾကြက္ေလးမုန္႕ေတြစားေနတာကိုၾကည့္ၿပီး၀မး္သာေပမယ့္သူကေတာ့မုန္႕မစားရေသးတာမို႕ဗိုက္ေတြကတဂ်ဳတ္ဂ်ဴတ္နဲ႕ဆာေနတာေပါ့။ စိတ္ပ်က္ပ်က္နဲ႕ပဲ၀က္၀ံေလးဟာ မုန္႕ဆုိင္က ေနၿပီးထြက္လာခဲ့တယ္။ သူ ဘာေတြကိုဘယ္သူ႕ ေတြအတြက္ ကူညီေပးရပါ့မလဲလို႕ မုန္႕စားခ်င္စိတ္နဲ႕ လုိက္ၾကည့္ေပမယ့္လည္း ကူညီစရာ ဘာမႇရႇာမေတြ႕ဖူးၿဖစ္ေနတယ္။လမ္းေလ်ာက္ရလြန္းလို႕ေၿခေထာက္ေတြကေညာင္း၊ဗိုက္ေတြကဆာနဲ႕မို႕၀က္၀ံေလးဟာငုိမဲ့မဲ့နဲ႕ၿဖစ္လာပါေတာ့တယ္။သူ႕ပါးေပၚကိုမ်က္ေရေတြစီးက်လာၿပီးသူအရမ္းကိုအားငယ္လာတယ္။
ေၿခေထာက္ေတြကိုတရြတ္ဆြဲၿပီးသူလမ္းေလ်ာက္လာတံုးမႇာပဲ ''ၿဗဳန္း၀ုန္း၀ုနး္''ဆိုတဲ့ အသံအက်ယ္ ၾကီးကို ၾကားလုိက္ရတာမို႕သူလန္႕ၿပီး တုန္ေတာင္မႇတုန္သြားတယ္။ တစ္ခုခုကို သူေၿခေထာက္နဲ႕ တုိက္လုိက္မိၿပီဆိုတာကုိ၀က္၀ံေလးသိလုိက္တယ္။ ငံု႕ၾကည့္လုိက္ေတာ ့လမ္းေပၚမႇာမိုးေကာင္းကင္ၾကီးလုိ ၿပာေနတဲ့ ေဆးအၿပာေတြစီးက်ေနတာကုိေတြ႕လုိုက္တယ္။
'' အုိ ..ငါ ေဆးပုံုးၾကီးကိုေၿခေထာက္နဲ႕တုိက္ခ်လိုက္မိၿပီပဲ''
၀က္၀ံေလးဟာအခုမႇတကယ့္ကိုရႇုဳိက္ရႇဳိက္ၿပီးငိုပါေတာ့တယ္။
''ငါဘယ္ေတာ့မႇမုန္႕စားရေတာ့မႇာမဟုတ္ဘူး''လုိ႕ေတြးမိၿပီးသူငုိေတာ့တာပဲ။ ငိုေနရင္းကရုတ္တရက္သူအငိုရပ္ၿပီး၊ေဘးဘီကိုလႇည့္ၾကည့္လုိက္တယ္။လမ္းေပၚမႇာ၀က္၀ံေလးရယ္၊ေမႇာက္ေနတဲ့ေဆးပုံးၾကီးရယ္ကလြဲလုိ႕ဘယ္သူမႇမရႇိဘူး။
''ေဆးပံုးကုိငါေမႇာက္ပစ္တာကိုဘယ္သူမႇမႇမၿမင္တာ'လုိ႕သူေတြးလုိက္မိတယ္။၀က္၀ံေလးဟာအဲဒီေနရာကေနကမန္းကတန္းထၿပီးထြက္ေၿပးေတာ့တာပဲ။
သူေၿပးတယ္..။ေၿပးတယ္..။ေၿပးတယ္။ေၿပးရင္းနဲ႕ပဲ၀က္၀ံေလးဟာရုတ္တစ္ရက္တစ္ခုခုကိုေတြးမိၿပီးေၿပးတာကိုရပ္လုိက္တယ္။
''လမ္းေပၚမႇာေဆးေတြအမ်ားၾကီးစီးေနတာ..။ဘယ္သူပဲနင္းနင္းဖိနပ္ေတြညစ္ပတ္ၿပီး၊ ေခ်ာ္လဲေတာ့ မႇာပဲ။ ပံုးကုိငါေမႇာက္ခဲ့တာ ငါ့မႇာတာ၀န္ရႇိတယ္'' လုိ႕၀က္၀ံေလးက ေတြးလုိက္မိတယ္။ သူက ခုနကထက္ပိုၿပီးၿမန္ေအာင္ကိုေဆးပံုးေတြဆီကိုၿပန္ေၿပးတယ္။ ေၿပးတယ္..။ေၿပးတယ္..၊ၿမန္သထက္ၿမန္ေအာင္ ကို ေၿပးေတာ့တာပဲ။ ေဆးပုံးဆီကိုေရာက္တဲ့အခါမႇာေတာ့ သူဘာလုပ္ရမလဲဆုိတာကိုစဥ္းစားတာေပါ့။
ေဆးေတြကုိေဆးခ်ဖို႕ေရရယ္၊တံမ်က္စည္းရယ္၊ေရပံုးရယ္လိုတယ္မဟုတ္လား။မုန္႕ဆိုင္တန္းေတြဘက္ကို၀က္၀ံေလးကေၿပးသြားၿပန္တယ္။ မုန္႕ဆိုင္ေတြဆီေရာက္တဲ့အခါမႇာေတာ့သူကတံမ်က္စည္းရယ္၊ေရပံုးရယ္ ငႇားၿပီး၊ေရဘယ္မႇာခပ္လုိ႕ရလဲလို႕ေမးတယ္။ ၀က္၀ံေလးေရသြားခပ္ရမယ့္ေရကန္က အေ၀းၾကီးပဲ။ ေဆးေတြက အမ်ားၾကီးဆိုေတာ့ ေရတစ္ပုန္းထဲမႇမရတာ။ အေခါက္ေခါက္သယ္ရေတာ့တာေပါ့။ ေမာလြန္းလို႕ တံမ်က္စညး္နဲ႕ ေရပုန္းကိုပစ္ခ်ၿပီးသူနားလုိက္ခ်င္္ေတာ့တယ္။
''မၿဖစ္ေသးပါဘူး။ငါ့ေၾကာင့္ဖိတ္က်တဲ့ေဆးေတြကိုသူမ်ားေတြတတ္နင္းမိမယ္ဆိုရင္သူတို႕ရဲ႕ဖိနပ္လႇလႇေလးေတြအရုပ္ဆိုးကုန္ေတာ့မႇာေပါ့''လို႕ ၀က္၀ံေလးကေတြးၿပီး ေရေတြကိုတပံုးၿပီးတပံုးသယ္ၿပီး ေလာင္းကာ တံမ်က္စည္းရႇည္ၾကီးနဲ႕ လႇည္းလႇည္းၿပီးေဆးခ်သတဲ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့လမ္းကေလးဟာ ေၿပာင္လက္ၿပီး သန္႕ရႇင္းသြား ပါေတာ့တယ္။
၀က္၀ံေလးလညး္ေမာေမာနဲ႕ ေၿခပစ္္လက္ပစ္ထုိင္ခ်လိုက္ေတာ့တာေပါ့။ ေမာလြန္းလုိ႕ သူ႕ ရင္ဘတ္ေလးကနိမ့္လုိက္၊ၿမင့္လုိက္နဲ႕ေတာင္ၿဖစ္ေနတယ္။ ခဏနားၿပီးေတာ့မႇ ၀က္၀ံေလးဟာ မုန္႕ဆိုင္ကေန ငႇားထားတဲ့ တံမ်က္စည္းနဲ႕ေရပံုးကုိယူၿပီးမုန္႕ဆုိင္ေတြဘက္ကိုထြက္လာခဲ့တယ္။
၀က္၀ံေလးမုန္႕ဆိုင္တန္းေတြဘက္ကိုေရာက္တယ္ဆုိရင္ပဲမုန္႕ဆိုင္ရႇင္ေတြအားလံုးေၿပးထြက္လာၿပီး ၀က္၀ံေလးကိုသူတို႕ဆုိင္မႇာမုန္႕လာစားဖို႕အတင္းပဲ၀ုိင္းေခၚၾကသတဲ့။၀က္၀ံေလးကသိပ္အံၾသသြားတာေပါ့။
''ကြၽန္ေတာ္ဘယ္သူ႕ကိုမႇမကူညီရေသးဘူးေလ။ၿပီးေတာ့ကြၽန္ေတာ္ဘာမႇလည္းမလုပ္ရေသးဘူး”လို႕ ၀က္၀ံေလးကေၿပာလုိက္တယ္။
'' မင္းကသိပ္ေတာ္တဲ့၀က္၀ံေလးပဲ''လုိ႕အားလံုးက၀ိုင္းၿပီးေၿပာၾကသတဲ့။
၀က္၀ံေလးကအံၾသၿပီးရင္းအံၾသသြားေတာ့တယ္။
''ဟင္..ကြၽန္ေတာ္ကနေမာ္နမဲ့နဲ႕ေဆးပံုးၾကီးကိုခလုတ္တိုက္ၿပီးေမႇာက္ပစ္လုိက္တာပဲ။ဘာၿဖစ္လုိ႕ေတာ္တယ္လုိ႕ေၿပာတာလဲလို႕''လုိ႕ၿပန္ေမးလုိက္တယ္။
၀က္၀ံေလးကနားမလည္ႏုိင္ေအာင္ၿဖစ္ေနတံုးမႇာပဲသူၾကိဳက္တဲ့ပဲေၾကာ္နဲ႕မုန္႕ဟင္းခါးတစ္ပြဲကသူ႕ေရႇ႕ကိုေရာက္လာတာမုိ႕ဘာမႇထပ္မေမးႏုိင္ေတာ့ပဲဗိုက္ဆာဆာနဲ႕စားလိုက္တာသံုးပြဲေတာင္ကုန္သြားပါေလေရာ။ ၀က္၀ံေလးေပ်ာက္သြားလို႕လုိက္ရႇာေနတဲ့ၾကြက္ကေလးလည္းလူေတြစုစု..စုစုနဲ႕ဘာၿဖစ္လုိ႕ပါလိမ့္လုိ႕ဆုိၿပီးေရာက္လာေတာ့မုန္႕ေတြကုိအားရပါးရစားေနတဲ့သူ႕သူငယ္ခ်င္း၀က္၀ံေလးကိုၿမင္ၿပီး၀မ္းသာသြားတာေပါ့။
''ေဟ့သူငယ္ခ်င္း..မင္းဘာေတြလုပ္ေပးလုိ႕ဒီေလာက္မုန္႕ေတြအမ်ားၾကီးစားခြင့္ရတာလဲ''လုိ႕ေမးလုိက္တယ္။၀က္၀ံေလးကမုန္႕ေတြပလုတ္ပေလာင္းစားၿပီးအားရပါးရေၿဖလိုက္တယ္
''ငါလား..ေဆးပံုးၾကီးကိုေမႇာက္ခ်ပစ္လိုက္လုိ႕ေလ''တဲ့။
ကေလးတို႕ေရ ...၀က္၀ံေလးကေဆးဘူးၾကီးကိုေမႇာက္္ခ်ပစ္လုိက္တာကိုဘာလုိ႕မုန္႕ေတြစားရတာလဲ။ကေလးတို႕ဘယ္လိုထင္သလဲ။
ကေလးတုိ႕ေရာ၀က္၀ံေလးမေတာ္လို႕ခလုတ္တုိက္ၿပီးေဆးဘူးေမႇာက္က်သလုိမ်ဳိးမေတာ္လို႕ၿဖစ္ဘူးတာေတြ ဘာေတြရႇိလဲ။ဥပမာ-ပန္းကန္က်ကြဲတာမ်ဳိး၊ ေဘာလံုးကန္ရင္းမႇန္ကြဲတာမ်ဳိးေပါ့။ အဲလိုၿဖစ္ရင္ ကေလးတို႕ ဘယ္လုိခံစားရလဲ၊ဘာေတြလုပ္ၾကလဲ၊ကေလးတို႕ေရာပန္းကန္ကြဲေအာင္လုပ္လုိ႕၀က္၀ံေလးလိုမုန္႕ေတြစားရ လား၊အဆူခံရလား။၀က္၀ံေလးကမုန္႕စားရၿပီးကေလးတုိ႕မုန္႕မစားရတာဘာေၾကာင့္လုိ႕ထင္လဲ။ ကေလးတို႕ နားကမုန္႕ဆုိင္ေတြမႇာေရာပံုၿပင္ထဲကမုန္႕ဆုိင္လုိပုိက္ဆံမေပးရတဲ့မုန္႕ဆုိင္ေတြေပၚလာခဲ့ရင္ေကာင္းတယ္လို႕ထင္လား၊မေကာင္းဘူးလို႕ထင္လား။ဘာေၾကာင့္လဲ။
ေမးထားတဲ့ေမးခြန္းေလးေတြကိုေၿဖၿပီးအန္တီဆီပို႕ေပးပါလား။ပို႕ေပးတဲ့ကေလးတုိင္းကိုအန္တီကေဘာပင္ေလးေတြလက္ေဆာင္ၿပန္ေပးမႇာေနာ္။
မုန္႕ေတြရႇိတဲ့ကြၽန္း
ေခတ္ဘုန္းသစ္
တစ္ခါတံုးက၀က္၀ံေလးတစ္ေကာင္ရယ္၊ၾကြက္ေလးတစ္ေကာင္ရယ္ဟာသေဘာၤၾကီးတစ္စီးနဲ႕ခရီးထြက္လာၾကတယ္။သူတို႕ရဲ႕ေဖေဖ၊ေမေမေတြလည္းပါတာေပါ့။ သေဘာၤေပၚမႇာကလူူၾကီးေတြခ်ည္းပဲ။ ကေလးဆုိလို႕ ၾကြက္ေလးနဲ႕၀က္၀ံေလးပဲပါတာမို႕ သူတို႕ႏႇစ္ေယာက္က မၾကာခင္မႇာဘဲ သူငယ္ခ်င္းေတြၿဖစ္သြားၾကတယ္။ သေဘာၤၾကီးေပၚမႇာ သူတို႕ႏႇစ္ေယာက္တူတူပုန္းတမ္းကစားၾက၊အရုပ္ဖြက္တမ္းကစားၾကနဲ႕စံုေနေအာင္ကစားၾကတယ္။ သေဘာၤၾကီးနဲ႕ပင္လယ္ထဲခရီးထြက္ရတာ ပ်င္းစရာေကာင္းေပမယ့္ သေဘာၤေပၚမႇာကစားမယ့္ သူငယ္ခ်င္းအေဖၚရႇိတာမုိ႕သူတို႕သိပ္ေပ်ာ္ၾကတယ္ေပါ့။ တစ္ရက္သူတို႕ႏႇစ္ေယာက္ ကစားမယ္္ဆုိၿပီး အိပ္ရာကထေတာ့ သေဘာၤၾကီးေပၚကလူေတြအကုန္လံုး ေၾကာက္လန္႕တၾကားၿဖစ္ေနတာကို သူတုိ႕ ေတြ႕လုိက္ရတယ္။ ေကာင္းကင္ၾကီးဟာဟိုးအရင္သူတို႕ေတြ႕ဖူးေနသလုိအၿပာေရာင္ၾကီးမဟုတ္ေတာ့ဘဲ လူၾကီးေတြ ေဒါသထြက္ လုိ႕ မ်က္ႏႇာၾကီးနီေနသလိုမ်ဳိးနီရဲေနတယ္။ ဘာၿဖစ္လို႕ပါလိမ့္လုိ႕သူတို႕ ေတြးေနတံုးမႇာပဲ ၀ူး၀ူးေ၀ါေ၀ါဆိုတဲ့ အသံေတြနဲ႕အတူေလေတြတုိက္လာပါေရာ။
၀က္၀ံေလးနဲ႕ၾကြက္ကေလးဟာသူတို႕ကစားေနတဲ့အရုပ္ေလးေတြကိုခ်ၿပီးေလေတြတ၀ုန္း၀ုန္းတုိက္ေနတာကိုေၾကာက္လန္႕တၾကားနဲ႕ၾကည့္ေနမိတယ္။ သေဘာၤေပၚက လူၾကီးေတြလညး္အကုန္လံုးအလုပ္႐ွဳတ္ ေနၾကတာေပါ့။ သူတို႕ေရႇ႕ကေန သူတို႕ကုိေက်ာ္ခြၿပီး အေၿပးအလႊားသြားေနၾကတဲ့လူၾကီးေတြကို လုိက္ၾကည့္လုိက္ ေလေတြတ၀ုန္း၀ုန္း တိုုက္ၿပီး၊ လႇဳိင္းလံုးၾကီးေတြၿမင့္တတ္လာတာကို ၾကည့္လုိက္နဲ႕ သူတို႕အံၾသေၾကာက္လန္႕ ေနတံုးမႇာပဲ..အိမ္ေလာက္ၾကီးရႇိတဲ့လႇဳိင္းလံုးၾကီးကသူတို႕သေဘာၤၾကီးကိုဖံုးလႊမ္းသြားေတာ့တယ္။
သူတို႕သတိရလုိ႕ၾကည့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မႇာေတာ့သူတို႕ဟာကြၽန္းေလးတစ္ကြၽန္းေပၚကိုေရာက္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ကြၽန္းကေလးကကြၽန္းကေလးသာဆိုတယ္ ဘုရားပြဲက်င္းပေနသလိုမ်ဳိးပဲ။ မီးေရာင္စံုေတြတဖ်ပ္ဖ်ပ္နဲ႕။ လူေတြကလည္း အ၀တ္အစားလႇလႇပပ၊ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေတြနဲ႕ေပါ့။ အုိ..မုန္႕ဆိုင္ေတြ၊အရုပ္ဆုိတာလည္းအမ်ားၾကီးပဲတဲ့။သူတို႕လညး္သိပ္ေပ်ာ္သြားတာေပါ့၊ဗုိက္ကလည္းဆာေနၿပီးကိုး။မုန္႕သြားစားမယ္ဆုိၿပီးသူတို႕ထလုိက္တဲ့အခ်ိန္မႇာပဲ သူတုိ႕မႇာမုန္႕၀ယ္စားစရာပိုက္ဆံမရႇိတာကို သတိရမိၿပီး ႏႇစ္ေယာက္လံုး၀မ္းနည္းသြားၾကတယ္။
'' ငါတုိ႕မႇာမုန္႕၀ယ္စားစရာပိုက္ဆံလည္းမရႇိဘူး''လို႕ၾကြက္ေလးကစိတ္ညစ္ၿပီးေအာ္ေၿပာလုိက္တယ္။
''ဗိုက္ဆာလုိက္တာ'' လုိ႕၀က္၀ံေလးကလည္းေၿပာလုိက္တယ္။
"ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္လာကြာငါတုိ႕ေလွ်ာက္ၾကည့္ရေအာင္'' လုိ႕၀က္၀ံေလးကေၿပာၿပီးသူတုိ႕ဆုိင္တန္းေတြဘက္ေလွ်ာက္သြားၾကတယ္။
ယုန္မၾကီးတစ္ေကာင္ေရာင္းတဲ့မုန္႕ဟင္းခါးနံ႕ကေမႊးေနတာပဲ။ဆိတ္ဦးဦးေရာင္းတဲ့ေၿပာင္းဖူးေပါက္ေပါက္ဆုတ္အနံ႕ကေထာပတ္နံ႕သင္းေနတာပဲ။ေဟာ..ဟုိနားကေရခဲမုန္႕ဆိုင္ကေရာ...ငါတုိ႕စားခ်င္လုိက္တာ လုိ႕ ၀က္၀ံေလးနဲ႕ၾကြက္ေလးက သူတို႕ဖာသာေၿပာရင္းေလွ်ာက္လာၾကတယ္။
''ေဟ့ၾကည့္စမ္းပါဦး..မုန္႕ေလေပြၾကီးကို'' လုိ႕၀က္၀ံေလးကၾကြက္ေလးကိုလႇမ္းၿပီးေၿပာလုိက္တယ္။
'' အုိ..ငါၿမင္ဖူးတဲ့အထဲမႇာအၾကီးဆံုးၾကီးပဲ''
''ေကာက္ညႇင္းေပါင္းကလညး္အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းနဲ႕ကြ''
''ေကာက္ညႇင္းက်ည္ေတာက္ၾကီးကေရာ..တကယ့္ဧရာမအၾကီးၾကီးပဲ''
သူတို႕ေတြဟာမုန္႕ဆုိင္ေတြကိုတစ္ဆိုင္ၿပီးတစ္ဆိုင္ၿဖတ္ေက်ာ္ရင္းသူမ်ားေတြပလုတ္ပေလာင္းစားေနတာကိုေငးၾကည့္ေနၾကတယ္။
သူတို႕ေငးၾကည့္ေနတံုးမႇာပဲ.. ေရခဲေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းကိုပါးစပ္ကေနစီးက်ေနေအာင္ လ်က္လာတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ကလမ္းအလယ္ေကာင္မႇာ ဘယ္သူစည္းမဲ့ကမ္းမဲ့လႊင့္ပစ္ထားမႇန္းမသိတဲ့ ငႇက္ေပ်ာခြံ တစ္ခုုကုိ တတ္နင္းမိၿပီးေခ်ာ္လဲပါေလေရာ...။
ၾကြက္ကေလးက''ေဟာ''လို႕ေအာ္လိုက္ရင္းၿဖတ္ခနဲဆိုကေလးေလးအနားကုိေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။၀က္၀ံေလးကေတာ့ၾကြက္ေလးလိုအေၿပးမၿမန္တာမို႕ကေလးေလးေခ်ာ္လဲတာကိုသြားမထူမိဘဲေငးၿပီးၾကည့္ေနမိတယ္။
''ညီေလးထထ..မငုိနဲ႕တိတ္တိတ္'' လို႕ ကေလးေလးကိုေၿပာၿပီးဆြဲထူေပးပါတယ္။ ကေလးရဲ႕ ေဘာင္းဘီမႇာ ေပေနတဲ့ ဖံုေတြကုိ ၾကြက္ကေလးက ခါေပးတယ္။ ၿပီးေတာ႔ ႀကြက္ကေလးဟာ လမ္းေပၚကငႇက္ေပ်ာခြံကုိယူၿပီးသူမ်ားေတြတတ္နင္းမိမႇာစုိးလုိ႕ဆိုၿပီး လမ္းေဘးက အမႇဳိက္ပံုးထဲကိုသြားပစ္ လုိက္တယ္။
ကေလးကုိအငုိတိတ္ေအာင္ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီးၾကြက္ကေလးနဲ႕၀က္ေလးလမ္းဆက္ေလ်ာက္လာတံုးမႇာပဲလမ္းမႇာေတြ႕တဲ့မုန္႕ဆိုင္္ေတြကေန '' ၾကြက္ကေလးလာပါ..ၾကြက္ကေလးလာပါ'' လုိ႕ေခၚလုိက္တဲ့အသံေတြကို ၾကားလုိက္ရေတာ့တာပါပဲ။ ၾကြက္ေလးလဲအံအားသင့္ၿပီးေၾကာင္ၾကည့္ေနတံုးမႇာပဲ မုန္႕ေလေပြဆိုင္က မုန္႕သည္ၾကီးက မုန္႕ေလေပြ အၾကီးၾကီးတစ္ခ်ပ္ကိုၾကြက္ကေလးလက္ထဲလာထည့္တယ္။
"ကၽြန္ေတာ့္မႇာေပးစရာပိုက္ဆံမရႇိဘူး''လို႕ၾကြက္ေလးကေၿပာေတာ့မုန္႕သည္ၾကီးက'' ဒီကြၽန္းမႇာပိုက္ဆံမလိုဘူးကြ၊မင္းဟာၾကင္နာစိတ္ရႇိၿပီးကူညီတတ္တဲ့ေကာင္ေလးမို႕မင္းဟာကြၽန္းေပၚကၾကိဳက္တဲ့မုန္႕ဆိုင္မႇာၾကိဳက္ရာစားလုိ႕ရသြားၿပီ”
လို႕ေၿပာလုိက္ပါေရာ..။ၾကြက္ကေလးလဲအံၾသသြားၿပီး
''ဒါဆုိကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေရာ...''လို႕ေမးလုိက္တာေပါ့။ မုန္႕သည္ၾကီးက ၀က္၀ံေလးကိုလႇည့္ၾကည့္ၿပီး ''သူကဘာမႇမႇမလုပ္ရေသးပဲ''လို႕ အသံၾသၾကီးနဲ႔ေၿပာလိုက္တယ္။
၀က္၀ံေလးကသူ႕သူငယ္ခ်င္းၾကြက္ေလးမုန္႕ေတြစားေနတာကိုၾကည့္ၿပီး၀မး္သာေပမယ့္သူကေတာ့မုန္႕မစားရေသးတာမို႕ဗိုက္ေတြကတဂ်ဳတ္ဂ်ဴတ္နဲ႕ဆာေနတာေပါ့။ စိတ္ပ်က္ပ်က္နဲ႕ပဲ၀က္၀ံေလးဟာ မုန္႕ဆုိင္က ေနၿပီးထြက္လာခဲ့တယ္။ သူ ဘာေတြကိုဘယ္သူ႕ ေတြအတြက္ ကူညီေပးရပါ့မလဲလို႕ မုန္႕စားခ်င္စိတ္နဲ႕ လုိက္ၾကည့္ေပမယ့္လည္း ကူညီစရာ ဘာမႇရႇာမေတြ႕ဖူးၿဖစ္ေနတယ္။လမ္းေလ်ာက္ရလြန္းလို႕ေၿခေထာက္ေတြကေညာင္း၊ဗိုက္ေတြကဆာနဲ႕မို႕၀က္၀ံေလးဟာငုိမဲ့မဲ့နဲ႕ၿဖစ္လာပါေတာ့တယ္။သူ႕ပါးေပၚကိုမ်က္ေရေတြစီးက်လာၿပီးသူအရမ္းကိုအားငယ္လာတယ္။
ေၿခေထာက္ေတြကိုတရြတ္ဆြဲၿပီးသူလမ္းေလ်ာက္လာတံုးမႇာပဲ ''ၿဗဳန္း၀ုန္း၀ုနး္''ဆိုတဲ့ အသံအက်ယ္ ၾကီးကို ၾကားလုိက္ရတာမို႕သူလန္႕ၿပီး တုန္ေတာင္မႇတုန္သြားတယ္။ တစ္ခုခုကို သူေၿခေထာက္နဲ႕ တုိက္လုိက္မိၿပီဆိုတာကုိ၀က္၀ံေလးသိလုိက္တယ္။ ငံု႕ၾကည့္လုိက္ေတာ ့လမ္းေပၚမႇာမိုးေကာင္းကင္ၾကီးလုိ ၿပာေနတဲ့ ေဆးအၿပာေတြစီးက်ေနတာကုိေတြ႕လုိုက္တယ္။
'' အုိ ..ငါ ေဆးပုံုးၾကီးကိုေၿခေထာက္နဲ႕တုိက္ခ်လိုက္မိၿပီပဲ''
၀က္၀ံေလးဟာအခုမႇတကယ့္ကိုရႇုဳိက္ရႇဳိက္ၿပီးငိုပါေတာ့တယ္။
''ငါဘယ္ေတာ့မႇမုန္႕စားရေတာ့မႇာမဟုတ္ဘူး''လုိ႕ေတြးမိၿပီးသူငုိေတာ့တာပဲ။ ငိုေနရင္းကရုတ္တရက္သူအငိုရပ္ၿပီး၊ေဘးဘီကိုလႇည့္ၾကည့္လုိက္တယ္။လမ္းေပၚမႇာ၀က္၀ံေလးရယ္၊ေမႇာက္ေနတဲ့ေဆးပုံးၾကီးရယ္ကလြဲလုိ႕ဘယ္သူမႇမရႇိဘူး။
''ေဆးပံုးကုိငါေမႇာက္ပစ္တာကိုဘယ္သူမႇမႇမၿမင္တာ'လုိ႕သူေတြးလုိက္မိတယ္။၀က္၀ံေလးဟာအဲဒီေနရာကေနကမန္းကတန္းထၿပီးထြက္ေၿပးေတာ့တာပဲ။
သူေၿပးတယ္..။ေၿပးတယ္..။ေၿပးတယ္။ေၿပးရင္းနဲ႕ပဲ၀က္၀ံေလးဟာရုတ္တစ္ရက္တစ္ခုခုကိုေတြးမိၿပီးေၿပးတာကိုရပ္လုိက္တယ္။
''လမ္းေပၚမႇာေဆးေတြအမ်ားၾကီးစီးေနတာ..။ဘယ္သူပဲနင္းနင္းဖိနပ္ေတြညစ္ပတ္ၿပီး၊ ေခ်ာ္လဲေတာ့ မႇာပဲ။ ပံုးကုိငါေမႇာက္ခဲ့တာ ငါ့မႇာတာ၀န္ရႇိတယ္'' လုိ႕၀က္၀ံေလးက ေတြးလုိက္မိတယ္။ သူက ခုနကထက္ပိုၿပီးၿမန္ေအာင္ကိုေဆးပံုးေတြဆီကိုၿပန္ေၿပးတယ္။ ေၿပးတယ္..။ေၿပးတယ္..၊ၿမန္သထက္ၿမန္ေအာင္ ကို ေၿပးေတာ့တာပဲ။ ေဆးပုံးဆီကိုေရာက္တဲ့အခါမႇာေတာ့ သူဘာလုပ္ရမလဲဆုိတာကိုစဥ္းစားတာေပါ့။
ေဆးေတြကုိေဆးခ်ဖို႕ေရရယ္၊တံမ်က္စည္းရယ္၊ေရပံုးရယ္လိုတယ္မဟုတ္လား။မုန္႕ဆိုင္တန္းေတြဘက္ကို၀က္၀ံေလးကေၿပးသြားၿပန္တယ္။ မုန္႕ဆိုင္ေတြဆီေရာက္တဲ့အခါမႇာေတာ့သူကတံမ်က္စည္းရယ္၊ေရပံုးရယ္ ငႇားၿပီး၊ေရဘယ္မႇာခပ္လုိ႕ရလဲလို႕ေမးတယ္။ ၀က္၀ံေလးေရသြားခပ္ရမယ့္ေရကန္က အေ၀းၾကီးပဲ။ ေဆးေတြက အမ်ားၾကီးဆိုေတာ့ ေရတစ္ပုန္းထဲမႇမရတာ။ အေခါက္ေခါက္သယ္ရေတာ့တာေပါ့။ ေမာလြန္းလို႕ တံမ်က္စညး္နဲ႕ ေရပုန္းကိုပစ္ခ်ၿပီးသူနားလုိက္ခ်င္္ေတာ့တယ္။
''မၿဖစ္ေသးပါဘူး။ငါ့ေၾကာင့္ဖိတ္က်တဲ့ေဆးေတြကိုသူမ်ားေတြတတ္နင္းမိမယ္ဆိုရင္သူတို႕ရဲ႕ဖိနပ္လႇလႇေလးေတြအရုပ္ဆိုးကုန္ေတာ့မႇာေပါ့''လို႕ ၀က္၀ံေလးကေတြးၿပီး ေရေတြကိုတပံုးၿပီးတပံုးသယ္ၿပီး ေလာင္းကာ တံမ်က္စည္းရႇည္ၾကီးနဲ႕ လႇည္းလႇည္းၿပီးေဆးခ်သတဲ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့လမ္းကေလးဟာ ေၿပာင္လက္ၿပီး သန္႕ရႇင္းသြား ပါေတာ့တယ္။
၀က္၀ံေလးလညး္ေမာေမာနဲ႕ ေၿခပစ္္လက္ပစ္ထုိင္ခ်လိုက္ေတာ့တာေပါ့။ ေမာလြန္းလုိ႕ သူ႕ ရင္ဘတ္ေလးကနိမ့္လုိက္၊ၿမင့္လုိက္နဲ႕ေတာင္ၿဖစ္ေနတယ္။ ခဏနားၿပီးေတာ့မႇ ၀က္၀ံေလးဟာ မုန္႕ဆိုင္ကေန ငႇားထားတဲ့ တံမ်က္စည္းနဲ႕ေရပံုးကုိယူၿပီးမုန္႕ဆုိင္ေတြဘက္ကိုထြက္လာခဲ့တယ္။
၀က္၀ံေလးမုန္႕ဆိုင္တန္းေတြဘက္ကိုေရာက္တယ္ဆုိရင္ပဲမုန္႕ဆိုင္ရႇင္ေတြအားလံုးေၿပးထြက္လာၿပီး ၀က္၀ံေလးကိုသူတို႕ဆုိင္မႇာမုန္႕လာစားဖို႕အတင္းပဲ၀ုိင္းေခၚၾကသတဲ့။၀က္၀ံေလးကသိပ္အံၾသသြားတာေပါ့။
''ကြၽန္ေတာ္ဘယ္သူ႕ကိုမႇမကူညီရေသးဘူးေလ။ၿပီးေတာ့ကြၽန္ေတာ္ဘာမႇလည္းမလုပ္ရေသးဘူး”လို႕ ၀က္၀ံေလးကေၿပာလုိက္တယ္။
'' မင္းကသိပ္ေတာ္တဲ့၀က္၀ံေလးပဲ''လုိ႕အားလံုးက၀ိုင္းၿပီးေၿပာၾကသတဲ့။
၀က္၀ံေလးကအံၾသၿပီးရင္းအံၾသသြားေတာ့တယ္။
''ဟင္..ကြၽန္ေတာ္ကနေမာ္နမဲ့နဲ႕ေဆးပံုးၾကီးကိုခလုတ္တိုက္ၿပီးေမႇာက္ပစ္လုိက္တာပဲ။ဘာၿဖစ္လုိ႕ေတာ္တယ္လုိ႕ေၿပာတာလဲလို႕''လုိ႕ၿပန္ေမးလုိက္တယ္။
၀က္၀ံေလးကနားမလည္ႏုိင္ေအာင္ၿဖစ္ေနတံုးမႇာပဲသူၾကိဳက္တဲ့ပဲေၾကာ္နဲ႕မုန္႕ဟင္းခါးတစ္ပြဲကသူ႕ေရႇ႕ကိုေရာက္လာတာမုိ႕ဘာမႇထပ္မေမးႏုိင္ေတာ့ပဲဗိုက္ဆာဆာနဲ႕စားလိုက္တာသံုးပြဲေတာင္ကုန္သြားပါေလေရာ။ ၀က္၀ံေလးေပ်ာက္သြားလို႕လုိက္ရႇာေနတဲ့ၾကြက္ကေလးလည္းလူေတြစုစု..စုစုနဲ႕ဘာၿဖစ္လုိ႕ပါလိမ့္လုိ႕ဆုိၿပီးေရာက္လာေတာ့မုန္႕ေတြကုိအားရပါးရစားေနတဲ့သူ႕သူငယ္ခ်င္း၀က္၀ံေလးကိုၿမင္ၿပီး၀မ္းသာသြားတာေပါ့။
''ေဟ့သူငယ္ခ်င္း..မင္းဘာေတြလုပ္ေပးလုိ႕ဒီေလာက္မုန္႕ေတြအမ်ားၾကီးစားခြင့္ရတာလဲ''လုိ႕ေမးလုိက္တယ္။၀က္၀ံေလးကမုန္႕ေတြပလုတ္ပေလာင္းစားၿပီးအားရပါးရေၿဖလိုက္တယ္
''ငါလား..ေဆးပံုးၾကီးကိုေမႇာက္ခ်ပစ္လိုက္လုိ႕ေလ''တဲ့။
ကေလးတို႕ေရ ...၀က္၀ံေလးကေဆးဘူးၾကီးကိုေမႇာက္္ခ်ပစ္လုိက္တာကိုဘာလုိ႕မုန္႕ေတြစားရတာလဲ။ကေလးတို႕ဘယ္လိုထင္သလဲ။
ကေလးတုိ႕ေရာ၀က္၀ံေလးမေတာ္လို႕ခလုတ္တုိက္ၿပီးေဆးဘူးေမႇာက္က်သလုိမ်ဳိးမေတာ္လို႕ၿဖစ္ဘူးတာေတြ ဘာေတြရႇိလဲ။ဥပမာ-ပန္းကန္က်ကြဲတာမ်ဳိး၊ ေဘာလံုးကန္ရင္းမႇန္ကြဲတာမ်ဳိးေပါ့။ အဲလိုၿဖစ္ရင္ ကေလးတို႕ ဘယ္လုိခံစားရလဲ၊ဘာေတြလုပ္ၾကလဲ၊ကေလးတို႕ေရာပန္းကန္ကြဲေအာင္လုပ္လုိ႕၀က္၀ံေလးလိုမုန္႕ေတြစားရ လား၊အဆူခံရလား။၀က္၀ံေလးကမုန္႕စားရၿပီးကေလးတုိ႕မုန္႕မစားရတာဘာေၾကာင့္လုိ႕ထင္လဲ။ ကေလးတို႕ နားကမုန္႕ဆုိင္ေတြမႇာေရာပံုၿပင္ထဲကမုန္႕ဆုိင္လုိပုိက္ဆံမေပးရတဲ့မုန္႕ဆုိင္ေတြေပၚလာခဲ့ရင္ေကာင္းတယ္လို႕ထင္လား၊မေကာင္းဘူးလို႕ထင္လား။ဘာေၾကာင့္လဲ။
ေမးထားတဲ့ေမးခြန္းေလးေတြကိုေၿဖၿပီးအန္တီဆီပို႕ေပးပါလား။ပို႕ေပးတဲ့ကေလးတုိင္းကိုအန္တီကေဘာပင္ေလးေတြလက္ေဆာင္ၿပန္ေပးမႇာေနာ္။
ေခတ္ဘုန္းသစ္
No comments:
Post a Comment